Panaginip

Nanaginip ako kagabe, matindi... Life changing.....

kwento ko...



               Walang pangalan sa panaginip ko kaya ako nalang ang gagawa....




                          *tiktilaoooook* Malakas na ingay nanag mula sa labas ng bintana ni Briandor(Medieval version ng Brian :D ) . Maingay ang nagawang pang gising ni teenhola ang alaga niyang manok. Parang gunting na pumupunit sa kanyang tenga. Dahan dahan minulat ni Briandor ang kanyang mata sa kung saan ay hindi siya nahirapa, dahil wala pang liwanag na sisilaw sa kanya. Pero, para sa isang magsasaka, normal na ang ganong oras na gising. Agad agad siyang bumangon, at walang hilahilamos na lumabas ng kanyang munting kubo. Pero sa halip na, mag linis ng tae ng mga alagang baboy, ay inakyat niya muna ang puno na nasa likod ng kanyang bahay. Mula pagkabata ay ginagawa na niya yuon  at nakalakihan. Doon niya hihintayin ang unang silip ng araw. Dahan dahang nalalaho ang mga bituwing nag pipilit mag bigay liwanag sa sa dilim ng gabi, at ang lamig ay sinimulang hagurin ng init ng araw. Isang malaking hikab ang ginawa ni Briandor at agad bumaba mula sa puno... Oras nang mag trabaho, pinakain si Sisiginia, ang alagang baboy, at si Teenhola. Dati, meron siyang mga tanim na kamote, ngunit inihinto niya ang pag tatanim nito. At pinaltan ng Wish Flower, nakung saan pinag tatawanan ng kapit bahay dahil, sayang daw sa lupa.

        Tapos na ang tanghalian nang mag handa si Briandor para mag lakad sa gubat. Nang nakapag handa na'y lumabas na siya ng kanyang kubo, tumingala siya sa langit, at napansin na nawawala ang araw... nag tatago sa makakapal na ulap na nag dadala ng isang matinding ulan. Pero hindi siya ng papigil, sa kabila ng lumalamig at lumalakas na hangin. Nakakantyawan siya ng mga nadaanan, pinag tatawanan. "ayan nanaman si brian mang huhuli nanaman ng kuneho!" sabay ang malakas ang tawanan. Pero nilingon niya lang at sumigaw "pag uwi ko may huli na ako, at hindi ko ibebenta sa inyo!".Na sinagot ng masmalakas na tawanan.  Nanaubos ang populasyon ng kuneho noon, dahil na rin sa mga namumuhay na mas delikadong hayop na naninirahan doon, kaya kung sino man ang makahuli ng kuneho, ay siguradong mag babago ang pamumuhay, dahil napaka mahal ng halaga nito. Onti onting humuhina ang tawanan, habang lumalayo si briandor at dahang dahang naglalaho sa bunganga ng kakahuyan. Tanggap na ni briandor na hindi magiging madaling mag hanap noop, kaya namiitas siya ng prutas, gulay at kabute na nadadaanan para may maibenta. Kabisado naniya ang gubat. alam niya kung pano iiwasan ang mga hayop na naghahanap ng naliligaw sa teritoryo nila para gawing hapunan. Bumuhos ang malakas na ulan, pero hindi natinag ang binata sa pangongolekta ng prutas at pag hahanap ng "kayamanan". Hanggang sa nakaramdam siya ng matinding pag kaantok. Pilit niyang nilabanan na hindi mapapikit, pero mas lalong bumibigat at talukap ng kanyang mga mata, lahat ng paraan ginawa niya para lang mapaglipasan ng antok, Ngunit nananaig ang pagod. Nag hanap siya ng mataas na puno, at inakyat ito. Maganda ang pwesto, mataas para hindi maabot ng mga gutom na nakakaamoy ng pagkain, malaki ang sanga para may mapag upuan, at makapal ang mga dahon, na magsisilbeng sukob niya sa hindi humuhupay na ulan. At sa wakas, pinag bigyan na niya na mag pahinga ang kanyang katawan.

             Nakabalik na ang sikat ng araw, nang magising na si Briandor. dahan dahang bumaba sa puno. Naalala niya ang  mataas na bangin sa isang parte ng gubat, at nagmadaling tumakbo para puntahan. Bumalik na ang lakas ni Briandor, kaya hindi na niya kinaelangan ng huminto at mag pahinga. Nakarating siya sa matarik na bangin. Maganda ang lugar, dahil siya ay nasa kanto na nang bundok. at kitang kita ang mas makapal na gubat sa baba nito. Pero hindi yun ang kanyang pinakay, tumingala siya at hinanap ang araw. at matapos ang malalim na pag iisip. nalaman niya at sandaliang kinagulat. Alam niyang matagal ang kanyang ikinatulog, pero ang araw ay nasa parehong pwesto,  nung bago siya umalis ng bahay, at bago takpan ng ulap. Ibig sabihin, isang araw siyang nakatulog... matagal siyang nagisip kung bakitnangyari, pero parang may malakas na hanging bumulong sa kanya, si teehnola hindi pa kumakain. Kaya agad agad, siyang umuwi. Sa kanyang pag takbo pauwi ay nahinto siya sa lugar kung saan siya natulog. Nagpalingon lingon na tila may hinahanap, nakailang ikot siya ng ulo, nang huminto ang kanyang attensiyon sa isang malaking kabute, singlake ng kanyang ulo. Ngumiti siya, at umileng. at dahan dahan niyang pinitas yoon. At nag lakad nang pauwi, nandun narin naman siya kaya naisipan na niyang dagdagan ang pamimitas.

         Nag didilim na nang nakarating siya sa bayan. Dumeretso sa paborito niyang pwesto para pag tindahan. Sa parke, sa ilalim ng puno ng Seresa (imagine nio nalang cherry blossom tree). yun lang kasi ang nag iisang ganong puno sa bayan na yun, at nag iisang punong merong duyan. Inilatag niya ang paninda at nag hintay ng mamimili.  Mabili ang paninda ni Briandor, ubos agad, kaya maaga siyang nag ligpit. Patapos na  siya sa pag hahanda para umuwi nang natanaw niya si Pusopina (Heart :D). Kaya pasimpleng, nag dahan dahan sa pag aayos si Briandor. Tahimik lamang nag lalakad si Pusopina, na dumiretso at umupo sa duyan tila may malalim na iniisip. Natapos sa pag liligpit si Briandor at lumapit kay Pusopina, tumayo siya sa likod ng dalaga, at hinawakan ang tali ng duyan. At dahan dahang itinulak. Matagal nang mag kakilala si Pusopina at si Brian, mula pag kabata. Kaya sa malayo palang alam na ni Briandor na may bumabagabag sa kanyang kaibigan. Bumuntong hininga si Pusopina, habng si Briandor ay walang kasalisalitang tinutulak ang duyan.

              "Aalis na siya....."

         Ang nag iisang sinabi ni Pusopina, bago nag umpisang tumulo ang luha, yumuko lamang siya at pinilit na pinatatahimik ang bawat pag hibi ng labi. Hindi nag salita si Briandor, hindi niya alam ang sasabihin, hindi alam ang gagawin. Nais niyang patahanin ang kaibigan ngunit, hindi niya alam kung paano.

    Si Kulas (wala n po ako maisip n name), kaibigan ni Pusopina, at lihim na iniibig. Myembro ng kabalyero, nang naligaw sa lugar nila. Ang natitira sa hukbong inatas ng haring mag ligtas sa Prinsesa, sa kamay ng isang dragon na nag babantay sa kulungan ng prinsesa. Napadpad mga anim naput apat na pagsikat ng araw at pag silip ng gabi na nakakalipas(64 days :D) . Sugatan, at nanghihina, at ang mga kasamay mga nagsipanay sa may ng dragon. Si pusopina ang naatasan ng taong bayan para mag alaga sa kabalyero, siya lang kasi ang may alam sa pag gagamot. Kaya mula nang naligaw ang kabalyero at siya na ang kasama hanggang sa paggaling. Innosente sa mundo si pusopina, nahulog agad ang puso ng dalaga sa kabalyero. Pero ni minsan ay hindi inamin dahil sa takot na baka masaktan lamang. Kaya sa pag aalaga nalamang niya ibinuhos ang nararamdaman. At ngayong magaling na ang kabalyero ay desidido siyang tapusin ang misyon, kaya nag hahanda na. Tinatangkang pigilan ni Pusopina si Kulas na huwag nang tumuloy at manatili nalang sa piling niya pero, manhid pa sa natamong mga sugat si kulas, at hindi napapansin ang nagmamakaawang dalaga.

           "Tahan na....."

          Pilit na isiningit ni Briandor sa  pag iyak ni Pusopina, pero puso ang umiiyak, bagay na hindi makakausap maliban lang kung tutulungan ng utak....

             "Hihinto lang ako kapag nasa tabi ko na siya....at kailan ma'y hindi na lilisan"


           Inihinto ni Briandor ang pag duyan, at di nagtagal napansin ng dalaga, at sa pag kakayuko'y napaharap sa dilim, isang imahe na dahan dahang iniluluwa ng kadiliman ng gabi. Si kulas, na pinaghahanap ang dalaga...Agad na nag punas ng luha si Pusopina, at tumayo. At hinandugan ng mas maikling distansya sa pamamagitan ng pagsalubong sa kanya. Habang si Briandor, tahimik na nanonood sa malayo, at naghihintay nalumingon sa kanya si pusopina. At sawakas, nilingon siya ng dalaga, handog ang isang ngiting, nalalayo sa kanina lamang ay walang hupa ang luha, At sabay nanawala sa dilim ang dalawa, at si Briandor, naiwan sa pag hinto ng oras, at pilit na pinatatagal sa isip ang nakitang ngiti.

          Muling umandar ang oras niya, at tuluyan nang umuwi sa kubo, dala ang sinabi ng kanyang kaibigan...
At dahan dahang ipinikit ang kanyang mata....

*tiktilaaaaaaaaoooook* Pang gising na sigaw ni Teehnolah, Pero ang kama ni Briandor ay wala nang laman. At ang may ari'y andun na sa taas ng paboritong puno. Ninais niyang mag tagal duon, ngunit bumaba agad siya, at inumpisahan gawin ang bawat gawin, pinakain si teehnolah at si Sisiginia, nag dilig nang halaman, at inilagay ang mga kailangang gamit sa kanyang tampipi. At bago palaman na sumisikat ang araw ay umalis na agad siya. Lumabas siya ng bahay dala ang  isang tumpok ng halamang gamot. Na dinala niya at inilapag sa pintuan ni Pusopina. Isang pabor, para sa kaibigan, na ipaghahanap niya ng halamang gamot para sa nag papagaling na kabalyero. Pag kahatid ay tuluyan na niyang tinahak ang papuntang kakahuyan.

"ang aga natin para sa pangangaso ng panaginip ah HAHAHAH". kantyaw sa kanya ng mga suking kapitbahay, na sinagot lamang niya ng isang ngiti.

         Muli ay namitas siya ng ibat ibang halaman at kabute. Pero ang araw araw na niyang gawain ay nagbago nang nag ibang daan ang kanyang tinahak, onti onti, ang mga punong dinadaanan ay onti onting umoonte. at habang lumalayo ang berdeng kulay ng mga buhay na puno ay nagiging itim, na tila ay nawalan n ng buhay. Hanggang sa siya'y makarating sa itim na disyerto, lugar kung saan nakatayo ang isang mataas na tore. Tore na kung saan namamalagi ang dragon, at ang kulungan ng prinsesa.

       Pumikit sandali si Briandor, para labanan ang utak dahil pilit siyang kinukumbinsing umuwi. Sa halip ay siya ay nag dalwang isip lamang, dahil sumagot ang puso, at pinaalala kung bakit siya nandodoon. Huminga nang malalim Si Briandor at nag lakad patungo sa lugar ng kamatayan.

     Nakarating si Briandor sa harap na pultahan ng Tore. Iba ang lamig doon, tila may dalang karayom ang hangin na isaisang tumutusok sa balat. Itinulak niya ang pultahan, na gumawa ng kagilagilabot na ingay, na kumalat sa hangin. Hindi niya nagawang buksan ng buo pero sapat na para siya'y mag kasaya. dahan dahan niyang pinasok ang yard, at tuminding ang balahibo nang makita niya ang nasaharapan. Libo libong bangkay ang nakalibot sa tore. Na nag lalabas ng matinding alingasaw. Kumuha siya ng panyo sa kanyang bulsa at prinotektahan ang bibig at ilong laban sa amoy na nag iibita sa kanya sa malamig na libingan. Sa kabila ng matinding takot, ay itinulak niya ang kanyang paa at humakban. At ang unang lapat ng kanang paa sa lubo, ay biglang malakas na hangin ang tumulak sa kanya. Hindi palayo pero, hangin n parang humihigop sa kanya papasok. Dahan dahan, ang pintuhan ng tore sa harap niya ay nagbubukas. At ang pinto ng pultahan sa likod niya ay nag sara. Wala nang atrasan, aalis nalamang siya doon pag nagawa na ang pakay. Tuluyan na nag bukas ang pintuan ng tore. Napawala ang hangin, at napaltan ng nakakagilabot na katahimikan. Nakiramdam si Briandor, bago mulang humakbang.. Ngunit ang nakakatakot na katahimikan ay nag dulot lamang ng matinding pagkahindik, dahil onti onting nakinig sa paligid ang dahan dahang pagbangon ng mga bangkay. Dahan dahan ang pag tayo, gawa na rin ng pag ka agnas at pagkarupok ng mgabato. Naisip ni Briandor na hindi niy akakayanin labanan ang lahat ng yon , kaya ng dali dali siyang tumakbo papasok ng tore. Madaling naiwasan ang bangkay na nag pipilit na buuin ang ibang parte ng katawan para makatayo at nakarating siya sa loob sa kung saan ay ang pinto ay biglang nag sara.

           Kadiliman ang sumambulat kay Briandor, kadiliman na ang sarili niya lang ang kanyang nakikita, hindi dahil walang ilaw, kundi alam niyang may nag nakaw ng liwanag. Dahan dahan lumakad siya ng diretso, hakbang sa daang hindi niya alam ang patutunguhan. Nag uumpisa nang mangalay ang kanyang mga paa ng natanaw niya sa malayo ang isang  hagdaan. Agad siyang tumakbo para tunton ang hagdan at matakasan ang kadiliman, ngunit tila kahit na uubusan na siya ng pag hinga ay hindi lumalapit ang hagdan. Nasa harap niya lang, ngunit hindi lumalapit. Umupo siya at nag pahinga, para lamang makita niya na onti onting nag lalaho sa kadiliman ang hagdan. Ginusto niyang habuling ngunit, parang lubid na pumipigil sa kanya ang pag hinga. Nag umpisa na siyang mawalang ng loob, naramdaman na niya ang pagod, at ang takot ang pag iisa... Pero, ang kanyang puso, na napagod sa pagtibok at pag takbo, ay pilit parin siyang itinatayo, at itulak na lumaban. Dahan dahan, tumayo si Briandor, naisip niya, hindi siya nag iisa, onti onti siyang pumikit, at sinilip ang laman ng kanyang puso, ang nag iisang taong kasama niya sa dilim. Si Pusopina, na nakatayo sa harap niya.... ang nagsasabing, hindi ang hagdan ang nais mong marating Briandor,.... itinaas ni pusopina ang kanyang kamay at  pinilit iabot kay Briandor, Onti onti lumakad si Briandor lumapit para abutin ang kamay ng dalaga, pero hindi tulad ng hagdang tumatakas... ay nanatiling nakatayo lamang si Pusopina hinihintay ang kamay ng binata. At sa isang iglap ay naabot niya ang kamay ng dalaga, Na dahan dahang nag laho sa pag mulat ng binata. At sa kamay niya ay nakahawak na sa hagdanan. Inilagay niya ang kanyang kamao sa dibdib, at bumulong ng pasasalamat. Hindi na nag sayang ng oras si Briandor at inakyat ang hagdanan. Paikot ang hagdan, at tila hindi nauubos, nahihinto siya  para mag pahinga at hayaang makahabol ang hanging kailangan ng baga niya. At muling tumakbo, nag sisimula nanaman siyang kabahan dahil, baka isang sumpa nanaman ang hagdaan na hindi nauubos. Ngunit hindi siya nakumbinsi ng utak, at sa wakas narating niya ang pinaka dulo ng hagdan. Na kung saan ay meron isang malaking pintong sarado. Naiiba ang pinto, ito ay gawa sa purong ginto, na nag kakalat ng liwanag na binibigay ng munting candila sa tabi. Dahan dahan niyang nilapitan... at tumayo sa harap nito. Nag tataka, dahil hanggang sa oras na yun, ay wala paring dragon na pumipigil sa kanya. Pero, parang nakinig angkanyang iniisip, nangbiglang may dumagundong sa kasunod na palapag sa taas. Isang mabigat na bagay na nagdabog. kasama ang sigaw ng gumuguhit sa katahimikan. Nasa kasunod na palapag ang dragon. Pilit na pumapasok ang takot s akanyang puso ngunit, matindi ang taong nasa loob nito, hindi nag papapasok ng ano mang makakapanakit sa kanya. Mula sa kanyang tampipi ay inilabas niya ang isang malaking kabute, uri na tulad nung kinuha niya sa gubat. Kumagat siya at kumain ng piraso nito, hanggang sa makagawa siya ng konting hukay, at dito ay nilagyan niya ng tubig. Nag nag umpisa nang mag labas ng usok ang kabute. Onti onti, tinulak ni Briandor ang pintuan, at mula sa butas na ginagawa nyang pag bukas, malakas na dilaw na liwanag ang sumisilaw sa kanya.. sa sandaling oras ay nabulag siya sa liwanag, at nang dahan dahang bumalik ang kanyang paningin, nabitawan niya ang kabute sa pag kagulat, isang kwartong hindi niya agad inaasahan. Nag sasayawang ilaw mula sa candila, Isang mesang puno ng masasarap  na pag kain, isang kamang nang hihila ng kanyang pagod na katawan. "Nasaan angkulungan" tinanong niya sa sarili, habang dahandahang pumasok para hanapin ang prinsesa. Ngunit siya ay nabigo, walang tao. Nag umpisa na siyang mangamba na baka kinain na ng dragon ang kanyang preso.  Naramdaman niya ang pagkapagod ng hita, kaya naisipang umupo sa gilid ng kama. Nang isang malakas na tili ang gumulat sa kanya at napatalon pabagsak sa sahig..... Ang prinsesa! hindi niya napansin ang natutulog na babaeng nakatakip ng isang malambot na puno. Nag pakilala si Briandor, at agad hinili ang kamay ng Prinsesa. Maganda ang plano niya pag takas, kukunin ang prinsesa, at gagamit ng lubid para dumaan sa bintana, sa ganoong paraankasi hindi na niya kailangan daanan ang kung ano man ang sasalubong at pipigil sa kanya. Pero isang hindi inaasahang bagay ang nangyari, dahil tila si Briandor lang ang gustong mag madali sa pag takas, naihanda na niya ang lubid na bababan pero nung aabutin na niya ang kamay ng prinsesa ay dahan dahan tong lumalayo, na tila natatakot. Tumingala siya, at nag pakita ng kaba sa kanyang mukha, naintindihan ni briandor ang nais sabihin ng princesa, at binigyan niya lamang ito ng ngiti. Pinahiwatig na wala dapat na ikatakot. Ngunit hindi nakumbinsi ang prinsesa at bumalik sa kama. Nakiramdam muna si Briandor, bago niya sinundo ang naginginig na prinsesa.... Tinabihan niya ito sa kanto ng kama, at inabot ang kamay, kinumbinse na parehas lamang silang natatakot, pero wala silang mapapala kung ito ang masusunod. Ngumiti ang prinsesa, na tila nakumbinsi sa nanginginig na salita ni Briandor.

....................Halikan mo ako.......................

         Nagulat si Briandor para sinabi ng prinsesa, at hindi nakaimik, at napatalon siya palayo sa prinsesa nang, dahan dahang nag buhat ito ng dami sa kanyang harapan, at ipinakita ang katawang, tila hinubog ng isang dyosa.Ang distansya ng dalawa ay onti onting lumiit nang dahan dahang inilalapit ng Prinsesa ang kanyang labi sa labi ng lalake, ang ang kamay niyang initataas ang inaalis ang samplot ng binata. Naramdaman niya ang matinding kabag ng kanyang puso, pang lalamig sa ginta ng init ng prinsesa, at bago  mag dampi ang kanilang labi, ay lumaban ang kanyang puso...

PUSOPINA!!!!!!!!!!!!!!!!!!

        Natigil ang dalaga sa kanyang ginagawa, nag tatakang tumutig sa binatang nag kinakapos ng hinginga...

"Pusopina!.. siya ang babaeng ninanais ng aking mga labi...."

 Binitiwan ng  prinsesa ang mukha ng binata, at napaisip.... lumingon sa sahig, pinanood ang naglalarong apoy sa kandila, at sa nakakalat na kabute sa sahig. Tila natauhan ang prinsesa, at isinuot ulit ang kanyang saplot..

"Nandito ka, para sa puso ng iba?....."

Tumingin siya siya sa prinsesa.... "para sa kanyang ngiti...."

Nanahimik ang prinsesa at sumagot....

"tara..."

agad tumayo na tila hiyang hiya at pinaunang lumakad si Briandor papunta sa bintanang nagbibigay daan mula sa kanilang kalayaan.

"Sa wakas, makakauwi na ako..... at hindi na kailangang lumuha si Pusopina..."

               Dumungaw siya sa bintana, mula doon ay tanaw niya ang katiting na piraso ng bayan niya. Iniisip na nandun  ang minamahal. Ngunit naagaw ang atensyon niya nang makita niya si Kulas na papasok  sa tore. Hindi niya alam na nasaloob si Briandor, at na makakatakas na sila kamasa ang prinsesa. Kailangan niyang pigilan si Kulas mula sa, pag sasayang ng oras, at buhay para lamang iligtas ang ligtas na, Hindi siya makasigaw dahil naalala niya na lumapag ang dragon sa taas nila, kaya nag hanap siya ng maaring ibato pababa bilang pang agaw ng attensiyon. And silya, unang bagay nakita niya, agad itong dinampot at bumwelo sa pag bato sa labas ng bintana.

isa... dalawa.... tatlo...!

          Naibato niya ang silya ngunit ni di umabot palabas ng bintana, bigla siyangnawalang ng lakas, gawa na rin ng pananakit ng dibdib. At nagulatnalamang siya, isang patalim ang nakalabas sa kanyang dibdib, nanakatarak sa kanyang likod, nilingon niya ito para tignan ang pinang galingan, ngunit ang patalim pala'y dulo ng mahabang buntot, sinundan niya ang buntot na tila naagnas at mabuto, at na nag tatapos sa loob ng palda ng prinsesa na nakatitig ng masama sa kanya, binigyan siya nito ng isang matamis na ngiti at Sumigaw. Duon niya nalaman, na walang dragon, walang prinsesa, isang halimaw lamang na nag hihintay lamang ng mga tangang naniniwala sa pagibig na hinahanap ng prinsesa. Gamit lamang ang buntot na nakatarak sa likod ni Briandor, ay binuhat ang katawan ngbinata, palapit sa mukha ng prinsesa.

                 "Hindi kasanamakakaramdam ng sakit kung hinalikan mo nalang ako, tulad ng ibang hibang na nag tatangkang sagipin ang kanilang prinsesa hahaha.... at dahil ikaw lamang ang naiiba sa lahat, ikaw lamang ang bibiyayan ko ng isang masakit, mabagal na kamatayan......"

            Nag uumpisa nang nag manhid ang katawan ni Briandor, ng umpisa nang pumatak ang luha nang pinipilit niyang lumingon sa bintana, at tinanaw ang lugar na sinilangan. Umiiyak dahil naisip niya, na hindi niya matutulungang makauwi si kulas. At sa halip na iisa lamang ang mawawala sa tabi ni Pusopina ay pati siya.

"sino nalamang ang tutulak ng duyan....."

       ang nag iisang gumagambala sa kanya habang walang kupas ang pag agos  ng kanyang dugo. Pero manandaliang nagising ang kanyang nanghihinang katawan ng bigla siyang bumagsak sa sahig, kasabay ang prinsesa na pinipilit parin tumayo. Lumakad sa lamesa, para uminom ng tubig ngunit, nadulas lamang ang kanyang kamay na sumosoporta sa katawan sa kanto ng mesa, at muling bumagsak sa sahig.

"Anong ginawa mo sa akin?!"  sigaw ng prinsesa.

Sa kabila ng nauubos na dugo at sa butas sa kanyang likod at dibdib, pinilit ni Briandor na umalis sa pag kakadapa at umupo sa pader

"Hahaha!! Mukhang mag kakaroon ng oras si kulas ang pag patay sayo..."

Pinilit na gapangin ng prinsesa si Briandor, at sa natitirang lakas ay naibato niya ang kanyangbuntot sa binata, para lamang tumama sa kanang balikat niya. Bagay na ikinasigaw ng binata...

Onti onting nang nag didilim ang paligid ni Bryandor, hangang sa tuluyan nang mawala ang kanyang paningin...

"Briandor!!! briandor.....!!"

Boses ni kulas na pilit siyang ginigising....

Napansin ni kulas ang magulong kwarto,

Nakit aniya ang natutulog na katawan ng prinsesa, at ang mahabang buntot nito na nakatusok kay Briandor...

"Ung ka........bute.... ku.....ku.....main ka...... ng piraso......"

Nag tatakang reaksyon ang isinagot lamang ni Kulas, naramdaman ni Briandor na hindi nakikinig ang Kabalyero kaya gamit ang natitirang lakas ay itinulak at itinuro ang kabute..... Di nag laan ay ginawa ni Kulas ang pinagagawa ng nag hihingalong binata.....

"ano ang nang yari dito?!"........  Natatarantang tanong ni Kulas habang inaalis ang nakataraksa balikat ni Briandor, at pinipilit buhatin. Na nag dulot lamng ng matinding sakit at pang sigaw ni Briandor..

"haha..... u...... umuwi... ka na.......wa.....la... nang...... prinse.....prinsesa......"

Pilit na nag lalabas ng ngiti si Briandor, na nagpapahiwatig, na maayos na ang lahat.....

"Pusopina....... hi..ni......hintay ka......ka niya....."

Sandaling nilingon niya ang, Prinsesa.. at muling humarap skay Briandor. Naging matigas ang ulo, ni Kulas, isa siyang kabalyero, at alam niyang hindi niya dapat iwan si Briandor doon, Ngunit sa natamong sugoat ni Briandor, ay hindi madaling lumabas ang desisyong dapat niyang gawin.. ang katotohanan. Kaya umupo si kulas sa tabi ni Briandor.....

"Aalis ako kapag nakapagpahinga ka na......."

Ngumiti si Briandor, naisip niyang madalingnakaakyat si kulas sa tore, kaya pusibleng nawala ang kapangyarihan ng prinsesa nang napatulog niya ito. Kaya sigurado na siyang makakauwi si Kulas.

"haha... Ku...las......"

Hindi tahimik lamang na nilingon niya si Brian.....

"Ba.......bantayan... mo.....si.... Pu....Puso.....pusopina......"

*napagod na po ako sa  pag ttype ng nag hihingalo.. kaya imagine nio nlng na nag hihingalo sya ok?*

"alam mo ba... Gustong gusto ni Pusopina panoorin ang pag sikat ng araw.... at kung pwepwesto ka sa puno sa harap ng bahay ko..matatanaw mo kung pano dumadampi ang liwanag ng araw s akanyang pisngi....."....


"At..kung pwede.... ang mga wish flower ko sa bakuran ko.... alagaan mo.... haha naniniwala kasi si Pusopina na kapag dadaanan siya ng pag lipad noon, at makikinig ng langit ang kanyang mga hiling......"

".....at... ang higit salahat... ipangako mo sa akin... na dapat makahuli ka ng kuneho.... at ibigay mo sa kanya.... haha... nung bata kasi siya.... sobrangnalungkot siya... at walang tigil na umiiyak.... at nung araw naka opo lamang siya sa parke, nag iisa, nilapitan siya ng kuneho, at doon ko unang nakita ang kanyang ngiti... ngiting, minahal ko...."....

"at.... sa tuwing may problema siya.... ang paborito niyang puntahan ay ang puno ng seresa, at pag umupo siya sa duyan... hindi mo nakailangan mag salita, itulak mo lang ang duyan....Yung kasi ang ginagawa ng magulang niya dati  para mapatahan siya......"



At doon, tuluyang nalagutan ng hininga si Briandor...

Tumayo si Kulas, at inilabas ang esapada, at hindi nag dalawang isip na putulin ang ulo ng prinsesa, na kung saan ay nag umpisang lumabas ang tunay na anyo... at ang bangkay ay nag tila batong nag babaga, hanggang sa maging abo......

At doon na ako nagising.... tindi ng panaginip ko noh.... short story.... ay oo nga pla ung kabote daw... ay nag lalabas ng maputing usok... kapag nababasa....un kasi ang plano ni Briandor sa dragon, ang patulugin at tumakas ^____^